ՏՂԱՄԱՐԴԻԿ - 2016
Երեկ «Արտ Ֆեստ 2016» միջազգային երիտասարդական փառատոնի մամուլի ասուլիսն էր, որին բացի կազմակերպիչներից մասնակցում էին Նաև մասնագիտական ժյուրիի անդամները` դերասաններ Ռաֆայել Քոթանջյանը, Լալա Մնացականյանը, Դավիթ Հակոբյանը, նկարիչ Աշոտ Համբարձումյանն ու ես:
Ավարտից հետո հետ որոշեցինք սուրճ խմել "Կետիկնոցում":
Մեքենան կանգնեցրինք վերնիսաժին հարակից կանգառում ու քայլեցինք դեպի սրճարան:
"Տղամարդիկ" ֆիլմի արձանախմբի մոտով անցնելիս հիշեցի, որ ֆիլմում խաղացել է նաև Ռաֆայել Քոթանջյանը:
- Ռաֆ ջան, կարծեմ ստեղ մի բան էն չի.. Քեզ բաց են թողել: դավայ քեզ նկարեմ ընկերներիդ հետ:
Ռաֆոս ուրախացավ էդ մտքից ու մենք միասին ուղղեցինք արձանախմբի ստեղծողների "բացթողումը"..
Խնդրեմ..!
Ինչ վատ է ո՞ր..! 

Սամվել Սևադա

Татуировка с изображением Фрунзика (Мгера) Мкртчяна сделано в  Ереванском "Tattoo Art Club" мастером Арутюном Каримяном

Հարռւթյուն Քարիմյանն եմ, 26 տարեկան, նկարչությամ զբաղվում եմ գրեթե ամբողջ կյանքի ընթացքում։ Մասնագիտությամբ մանրանկարիչ մոդելավորող եմ, ուսումս ստացել եմ «N10 Արհեստագործական ուսումնարանում»:
Դաջվածքներով սկսել եմ զբաղվել 19 տարեկան հասակից, ուսումը ստացել եմ «Tattoo art club”-ում Գագիկ Մկրտչյանի մոտ: Հետագա 5-6 տարիների ընթացքում ապրել և աշխատել եմ Մոսկվայում, վերադարձել եմ մոտ մեկ տարի առաջ։ Հիմա ապրում և աշխատում և աշխատում եմ Երևանում իմ մասնագիտությամբ։ 
Շատ հանկարծակի որոշեցինք «Tattoo art club»-ի թիմով խաղարկենք հայ մեծերից մեկի դիմանկար-դաջվածքը, բոլորս կանգ առանք Մհեր Մկրտչյանի դիմանկարի տարբերակի վրա։ Իրականում խաղարկությունը բավականին հեշտ էր, քանի որ նկարը փակցրել էինք «Մհեր Մկրտչյան արտիստական թատրոն»-ի դռան վրա և ով շուտ գտներ և բերեր մեզ մոտ կստանար նվեր հենց այդ դաջվածքը։
Առաջին անգամ փակցնելուց հետո սպասում էինք ստուդիայում և ոչ մի արձագանք չստացանք, որոշեցինք գնալ և ստուգել։ Պարզվեց փակցված նկարը վերցրել էր թատրոնի հսկիչը։
Մենք ևս մեկ անգամ փակցրեցինք նկարը: )))
Այս անգամ արդեն հսկչի իմացությամբ հաջող անցավ: Նկարը ժամեր անց վերցրել էր վերջերս զորացրված Ռաֆ Հարությունյանը, ով զբաղվում է երաժշտությամբ։ Ամեն ինչ անցավ ջերմ մթնոլորտում: Ռաֆի տանեցիներն էլ անհամբեր սպասում էին արդյունքին:

ТАТУИРОВКА С ИЗОБРАЖЕНИЕМ ФРУНЗИКА МКРТЧЯНА СДЕЛАНО  МАСТЕРОМ GUG 

Էդուարդ Տեր-Սահակյանը մի մարդ է, որը կանգնած է հայկական հեռուստատեսության ակունքներում, մի ամբողջ կյանք նվիրել է հայկական հեռուստատեսությանը՝ թողնելով գործեր, ֆիլմեր, ապրած տարիներ, հետք, հետագիծ ու նաև՝ լուսանկարներ, որոնք արել է իր անբաժան ֆոտոխցիկով, իր գործի ամենաթեժ պահերին: 
Դիոգենեսի, Ադելի, Շահրազադեի, Արա Գեղեցիկի հետ կապված առասպելներն ու էլի շատ միֆական պատմություններ ընդամենը մեկ շրջանակում։ Էդուարդ Տեր-Սահակյանը երկար տարիներ աշխատել է որպես հեռուստատեսային ռեժիսոր, թոշակի անցնելուց հետո էլ որոշել է էկրանը կտավով փոխարինել, մարդկանց էլ՝ դետալներով։ 

Эдуард Тер-Сааков родился в 1941 году в Тбилиси и, переехав после окончания школы в Ереван, продолжил обучение в художественно-театральном институте. Определенное время работал на телевидении на скромной должности осветителя, мечтая о работе оператора , и , в конце концов, стал ассистентом режиссера, а впоследствии режиссером высшей категории. Сотрудничал в телепроектах, интервьюировал армянскую диаспору, что требовало многочисленных поездок в разные страны и ознакомления с различными аспектами и стилями культуры. Это были Кипр, Австрия, Индия, другие страны. Поездки проходили вместе с известным культурным и просвещенческим деятелем Серго Ерицяном. До 2006 года Эдуард Тер-Сааков трудился главным режиссером на армянском телевидении, после чего отдался самостоятельному творчеству. Он проектировал документальные фильмы «Фритьоф Нансен» и «Совесть мира», за что удостоился медали. Поводом создания работы послужила изданная в Алеппо книга Феликса Бахчаляна «Берег Спасения», «Одна ночь в гостинице «Барон». При его прямом руководстве создавался фильм "Аздарар из Мадраса". Вообще, мало кто знает, что первый в мире журнал на армянском языке выходил в Индии в городе Мадрасе. Издавал его Арутюн Шмавонян, который происходил из иранского города Шираза. Это было в 1794 году. Журнал выдержал 6 номеров.
Совершенно неожиданно для себя Эдуард Тер-Сааков перешел к изобразительному творчеству. Темы, которые он разрабатывает, набраны из совершенно разных этнических культур, но это кричащие темы. Вот несколько названий его работ: «Золотая Адель», «Шахерезада», «Аквариум», «Яблоко раздора», «Нарекаци, Книга скорбных песнопений». Каждая из этих работ имеет свою достаточно эксцентричную предысторию. Многие работы представляют совершенно в другом плане изображенные пародии работ других известных художников. Одними из таких частных примеров можно назвать работы по теме Нико Пиросмани «Художник. Миллион алых роз», «Демон (Поцелуй Демона)». В процессе творчества художник выработал свой особый стиль, который он называет жанром «Коллаж-ассамбляж». В беседе с корреспондентом издания «Армения туристическая» художник достаточно подробно описал идею, цель и рабочий процесс над своими произведениями. В каждой работе ценители творчества Эдуарда Тер-Саакова находят отдушину для реализации своих чувств и идей.

Материал подготовила Елена Белая

Фоторепортаж Эдуарда Тер-Саакова

Մհեր Մկրտչյանի տուն-թանգարանում.
Լուսանկարները՝ Մարիամ Հովունու
Տեղադրվել է 26-04-2017
http://www.erit.am/news/hy/75835

1 օր Ֆրունզիկի տանը